Farmacokinetiek van vitamine C in kritiek zieke patiënten

Een vroegtijdige, hoge dosis vitamine C wint steeds meer aan interesse als een potentiële adjuvante therapie in kritiek zieke patiënten met bijvoorbeeld sepsis, trauma, verbranding of schade als gevolg van ischemie of reperfusie. Er is echter een gebrek aan adequate farmacokinetische onderbouwing hiervan.

De Grooth en collegae voerden een farmacokinetisch onderzoek uit in vier verschillende groepen patiënten. Kritiek zieke patiënten met multiorgaanfalen werden gerandomiseerd in de volgende vier groepen: 2 of 10 g vitamine C/dag, in de vorm van een tweedaagse bolusinfusie of een continu infuus gedurende 48 uur. Eindpunten van het onderzoek waren de vitamine C-plasmaconcentratie gedurende 96 uur, de 12-uurs urine-uitscheiding van vitamine C en oxalaatexcretie en het base-overschot. In totaal werden 20 patiënten geïncludeerd; een specifiek tweecompartimentenmodel werd middels NONMEM ontwikkeld om de data te kunnen analyseren.

De resultaten lieten zien dat het gebruik van 2 g/dag (5,6-16 mg/L met t_bolus = 1 uur; 7-37 mg/L bij 48-uurs continue infusie) tot normale vitamine C-spiegels leidde in vergelijking met het inzetten van 10 g/dag (14-55 mg/L met t_bolus = 1 uur; 40-295 mg/L bij 48-uurs continue infusie). Eveneens waren de oxalaatexcretie en het base-overschot toegenomen in de 10 g/dag-groep. Bij 15% van de patiënten daalden de concentraties vitamine C tot onder normaalwaarden na circa 48 uur.