Prospectieve DPYD-genotypering is een must

Fluorouracil en capecitabine behoren tot de meest voorgeschreven geneesmiddelen tegen kanker. Ze worden in de lever geïnactiveerd door dihydropyrimidinedehydrogenase (DPD). Tot 5% van de bevolking is DPD-deficiënt; deze patiënten hebben een significant verhoogd risico op ernstige en potentieel dodelijke toxiciteit bij behandeling met een vaste dosis van fluorouracil of capecitabine. DPD is gecodeerd op het DPYD-gen en varianten van DPYD kunnen leiden tot een verminderde DPD-activiteit. Hoewel DPYD-genotypering een potentieel waardevol instrument is om patiënten met DPD-deficiëntie te identificeren, is prospectieve genotypering nog niet in de dagelijkse klinische zorg geïmplementeerd.

Lunenburg e.a. geven een overzicht van de beschikbare literatuur over prospectieve genotypering. Ze concluderen dat er overtuigend bewijs is om DPYD-genotypering te implementeren in de dagelijkse praktijk, met dosisaanpassing voor DPD-deficiënte patiënten bij start van de chemotherapie. Ook worden onterechte zorgen benoemd op het gebied van kosteneffectiviteit. Een DPD-test kost eenmalig € 50-100 per patiënt; als dit wordt afgezet tegen € 10.000 of meer bij een ziekenhuisopname dan is dit al snel kosteneffectief. Binnen drie dagen kan een uitslag bekend zijn, zodat uitstel van behandeling niet nodig is.

Fluorouracil en capecitabine worden in vele oncologische behandelschema’s toegepast en het aantal patiënten zal toenemen door de stijgende incidentie van kanker. Het aantal patiënten dat met DPYD-screening kan worden gered van fluorouracil- of capecitabine-geïnduceerde ernstige toxiciteit kan daardoor toenemen. Waar is het wachten op om dit in de dagelijkse praktijk te implementeren?