Effectiviteit en veiligheid van orale vs. subcutane methotrexaat bij patiënten met reumatoïde artritis

Doelstelling van deze studie was het vergelijken van de effectiviteit en veiligheid van orale en subcutane methotrexaat (MTX) in een grote groep van patiënten met reumatoïde artritis (RA) in een reguliere levenssituatie.

In deze retrospectieve cohort studie werden patiënten onderzocht met klinisch gediagnosticeerde RA die gestart waren met orale of subcutane MTX behandeling (al dan niet gecombineerd met hydroxychloroquine). Primaire uitkomstmaat was de eventuele mate van superioriteit van de verandering in DAS28CRP (ziekteactiviteit)-score in de periode tussen start van de MTX behandeling en na 3-6 maanden van behandeling, tussen de beide groepen (oraal vs. subcutaan). Secundaire uitkomstmaten waren onder andere de MTX-dosering, bijwerkingen, afwijkende lab uitslagen en comedicatie.

In totaal werden 640 patiënten met RA geïncludeerd in het onderzoek; 259 patiënten startten met orale MTX vs. 381 met subcutane MTX. Er bleek geen sprake te zijn van een significante verandering in de DAS28CRP score tussen de beide groepen. De effectiviteit van de orale MTX-behandeling was niet inferieur aan de subcutane MTX-behandeling. Wel bleek de gemiddelde orale MTX-dosering iets lager te zijn dan de subcutane, hetgeen gepaard ging met een lagere cumulatieve incidentie van bijwerkingen (41% vs. 52%; P = 0,005). Er werden geen verschillen waargenomen in het gebruik van comedicatie.

Geconcludeerd wordt dat het starten met orale MTX niet ondergeschikt is aan subcutane MTX met betrekking tot de effectiviteit van de behandeling, mits de dosering maximaal 25 mg is en tegen een achtergrond van hydroxychloroquine als comedicatie. Echter, de orale toediening geeft minder aanleiding tot bijwerkingen. Dit ondersteunt het starten met orale MTX.