Therapietrouw bevorderen met een slimme verpakking

Gebrek aan therapietrouw vormt een ernstige bedreiging voor de effectiviteit van geneesmiddelen. Er zijn in de loop der tijden reeds vele voorstellen tot verbetering gedaan. Een zogeheten slimme verpakking is hier een voorbeeld van. De auteurs van dit artikel gebruiken een standaard medicijnflesje met daarop een geautomatiseerde tablettendispenser die communiceert met een app(licatie) op de mobiele telefoon. De app reguleert de afgifte van het voorgeschreven aantal tabletten en legt tijdstip en temperatuur van afgifte vast. Desgewenst wordt het gebruik doorgegeven aan de behandelaar. Binnen een proof of concept-studie werd dit systeem door – een overigens relatief gering aantal – vrijwilligers getest.

Na 14 dagen werd het systeem als makkelijk bruikbaar beoordeeld, maar er kwam ook naar voren dat er bezwaren kleven aan het concept. Een heel evidente: de patiënt zal het medicijnflesje altijd bij zich moeten hebben om bij een signaal een tablet in te kunnen nemen. Het systeem is enkel gericht op tijdstip van inname. De acceptatie van de gebruikers was behoorlijk, alhoewel toch reeds na twee weken al drie op de tien gebruikers aangaven dat ze het systeem niet zouden gaan gebruiken. De therapietrouw bleek significant beter dan in de literatuur. Het is uiteraard de vraag of dit bij voortdurend gebruik het geval blijft.

De waarde van deze studie ligt vooral in het blootleggen van de praktische moeilijkheden die komen kijken bij het ontwikkelen van slimme verpakkingen. In het artikel wordt niet ingegaan op de farmaco-economische haalbaarheid van deze benadering; de verpakking zal ongetwijfeld vele malen duurder zijn dan de medicatie die erin verpakt zit.