Heruitgifte van ongebruikte medicijnen

Ongebruikte medicatie veroorzaakt overbodige kosten en afval met nadelige gevolgen voor het milieu. Weinig is bekend over de opvattingen over en de haalbaarheid van het opnieuw afleveren van eerder verstrekte maar niet gebruikte medicatie. Met een kwalitatieve studie achterhaalden Bekker et al. de meningen hierover bij betrokken partijen zoals fabrikanten, voorschrijvers, apothekers, patiëntenverenigingen, zorgverzekeraars, groothandelaren en toezichthouders in Nederland. De hoofdaspecten hierbij waren ten eerste hoe men aankeek tegen medicatieverspilling en de mogelijkheden om dit te voorkomen en ten tweede hoe men de haalbaarheid van een systeem voor hergebruik van onbenutte medicatie inschatte met de hierbij horende eisen. De thema’s voor de semigestructureerde interviews omvatten productkwaliteit, wettelijke en financiële aspecten en de gevolgen voor de patiënt.

Om verspilling tegen te gaan, stonden alle 19 geïnterviewde stakeholders positief tegenover een systeem voor een hernieuwde aflevering van ongebruikte medicatie mits de productkwaliteit gegarandeerd kan worden. Net zoals voor ‘nieuwe’ medicatie zouden de richtlijnen voor good distribution practice  ook voor de opnieuw afgeleverde medicatie van toepassing moeten zijn. De verantwoordelijkheden hierbij moeten duidelijk toegewezen zijn. Verder werd een duidelijke communicatie naar de patiënten essentieel geacht, zodat deze bereid zijn om eerder verstrekte medicatie te gebruiken. Een systeem hiervoor moet waterdicht zijn voor vervalste medicatie. Tevens moet het nut ervan de kosten te boven gaan. De auteurs bevelen aan dat voor de implementatie van een systeem voor een nieuwe aflevering van ongebruikte medicatie alle relevante partijen betrokken worden en hierin samenwerken.