Acht misvattingen over AI in de zorg

Kunstmatige intelligentie (artificial intelligence, AI) is een verzamelterm voor geavanceerde statistische analysemethoden die geschikt zijn om patronen te herkennen in complexe, grote databases. Binnen de zorg is hierover een brede discussie gaande. Er zijn hooggespannen verwachtingen maar ook bedenkingen. In dit artikel geven de auteurs een realistische kijk op de mogelijkheden én zorgen rondom AI aan de hand van een achttal stellingen.

‘AI is nieuw en wordt nog niet gebruikt in de zorg’ – een verkeerd beeld; diverse AI-toepassingen worden reeds jaren toegepast in diagnostische vakgebieden.

‘AI neemt ons vak over’ – artsen zijn geen diagnosemachine. Daarentegen kan AI waardevol zijn bij zaken als patroonherkenning en repetitief werk.

‘Medische AI is te risicovol om te implementeren’ – voordelen en risico’s moeten worden afgewogen; daarmee kan een onderbouwde beslissing worden genomen of AI een nuttige toegevoegde waarde heeft, of niet.

‘AI is universeel en transporteerbaar’ – one size does not fit all; lokale variatie maakt dat moet worden vastgesteld voor welke toepassing en onder welke voorwaarden AI toepasbaar is.

‘Data zijn objectief, dus AI is objectief’ – niet alle data is geheel objectief dan wel definitief of zeker. Er kan een vervormde ‘data-werkelijkheid’ ontstaan; input-data moet kritisch worden bekeken.

‘Black-box-algoritmes zijn ethisch verwerpelijk’ – de onverklaarbaarheid van AI-toepassingen roept vragen op in hoeverre ze dan te vertrouwen zijn.

‘Verantwoordelijkheidsvraagstukken hinderen de implementatie’ – wie is er verantwoordelijk als AI een fout maakt? Laten we vooral nadenken over de risico’s en de voorwaarden waaronder AI kan worden toegepast.

‘Er is meer technisch onderzoek naar AI nodig’ – er is noodzaak naar onderzoek naar de vraag hoe vertrouwen in AI ontstaat en wanneer dat vertrouwen terecht is.